Cediena

Sinds mijn man en kinderen doorkregen dat er ook honden zijn die meer geschikt zijn voor mensen met een allergie waren de smeekbedes om een hondje een terugkerend fenomeen. Na heel veel wikken en wegen besloten we ons te verdiepen in de Australian Labradoodle  en kwamen er al gauw achter dat het momenteel een zeer gewild hondje  is.

We stuitten op wachtlijsten en bijzondere constructies met inschrijvingen op wachtlijsten of juist het ontbreken van wachtlijsten en een soort van gokspelletje of je kans maakte op een pup. Ook “fokkers” waar we vraagtekens bij hadden kwamen voorbij. Dit alles terwijl we nog steeds twijfelden of we er goed aan deden om een hondje in ons gezin op te nemen met de vraag of we de organisatie rond het opvoeden goed voor elkaar  zouden kunnen krijgen.

Via mijn broer hoorden we dat er ook een mogelijkheid is om als gastgezin te fungeren om mee te helpen aan een goede en eerlijke manier van fokken. Met dit gegeven in ons achterhoofd zochten we in de buurt van onze woonplaats naar een fokker en vonden vrijwel meteen Eva.  Een mail was snel verzonden en we kregen heel snel een ontzettend lieve en enthousiaste mail terug.

De eerste kennismaking bij Eva thuis was meteen erg hartelijk en al mijn twijfels verdwenen tijdens het gesprek als sneeuw voor de zon. Tijdens de rondleiding door de leuke woonboerderij zagen we dat het krijgen van puppy’s zeer serieus genomen wordt. Aangrenzend aan de woonkamer is een heuse kraamkamer ingericht  die er keurig uitziet. Door het huis vind je super mooie foto’s met daarop alle pups uit voorgaande nestjes. Voor ons gaf dit hele plaatje het gevoel dat hier bij Eva met liefde voor het dier de fok wordt bedreven. Eva liet ons meteen weten dat ze het zag zitten om met ons de samenwerking aan te gaan en wij twijfelden op dat moment geen moment meer. Alle vraagtekens waren verdwenen en we wisten dat we er goed aan deden.

Veel sneller dan verwacht kregen we een berichtje dat ons gasthondje was geboren en toen begon het lange wachten tot 7 december. Nou, dat was het wachten wel waard! Als laatste gezin kwamen wij aan bij Eva. Wachtend in onze auto konden we zien hoe op dat moment net een dapper hondje zijn weg naar de auto probeerde te vinden om met zijn nieuwe baasjes mee te gaan. Nadat ze vertrokken,  vervolgden wij onze weg naar de voordeur om verwelkomd te worden door vier enthousiaste honden en Eva met onze Ylva op haar arm. Vrij snel kreeg ik haar in mijn armen en mochten we samen op de bank komen zitten om kennis te maken.

Er was alle tijd voor ons alle vier om rustig kennis te maken. En dan komt het moment dat je met het laatste pupje uit het nest vertrekt. Geheel in lijn der verwachting verliep dit ook heel rustig en met respect voor moeder Maya.  Dapper volgde onze Ylva ons naar het tuinhekje deed daar nog even een laatste plasje op Balkbrugse bodem en liep gedwee mee naar de auto. Dat Ylva wel een durfal en allemansvriend is, laat ze thuis en op straat zien door het liefst iedereen (hond en mens) persoonlijk te begroeten.

Het is een verrijking het hebben van zo’n heerlijk ondernemend en speels pluizebolletje!