Joyce

De aanschaf van een hond doe je niet zomaar, althans in ons gezin niet. We hebben hier maanden over gepraat, nagedacht en gedroomd hoe ’t zou zijn en ook of het nog wel paste binnen ons toch al best drukke gezin. Want met 3 kids in de leeftijd van 10 jaar, 9 jaar en 7 jaar, dan moet er altijd wel één hockeyen, naar een feestje of zijn er vriendjes/vriendinnetjes over de vloer.

Daarnaast heeft Tom ,onze jongste, Downsyndroom en we wisten ook niet hoe hij zou reageren op een pup in huis. Toch heeft juist Tom ons de doorslag gegeven, mede nadat hij had meegedaan aan een project “Leuker leven met dieren”. Tijdens dit project leerde Tom bv. hoe dieren op ons reageren, hoe je goed met dieren om gaat en dat zowel kind als dier er dan enorm van kan genieten. Tom heeft ook ’t geluk gehad om dolfijntherapie te volgen, dus de magie tussen mens en dier, daar geloofden wij al in.

Toen Eva ook nog kenbaar maakte een 1ste nest te krijgen van Yune, haar eigen labradoodle, was ’t voor ons duidelijk: dit was het moment om te kiezen voor een pup! Eva heeft ons heel goed begeleid bij het begintraject. Maar na weken wachten en meeleven via Instagram, waren daar 9 fantastisch mooie pups. Bij het ‘kraambezoek’ wisten we nog niet welke pup we zouden krijgen, maar hebben wel met Eva gesproken over de beste keus voor ons. Eva gaf heel goed aan dat ze de pups nog even goed ging volgen en dan een weloverwogen keus zou maken.

Ze had geen betere pup voor ons kunnen kiezen: Bumper is all part of the family!

Nu Bumper bijna een jaar oud is, kunnen we terugkijken op een nog drukkere tijd, maar ook op nog veel meer liefde in ons midden! En we willen dit met geen goud meer missen! Alle drie de kids hebben nu al hun eigen band met Bumper en hoewel de één wat meer overwicht heeft dan de ander, zie je dat Bumper dit ook steeds beter aanvoelt. En ja voor Tom, daarvoor heeft Bumper inmiddels ook al een extra plaatsje in zijn hart gevonden. Zelf uitlaten is nog too much, maar stap-voor-stap worden dit de beste maatjes ever!

Als fokker volgt Eva de pups nog steeds, de broertjes/zusjes zien elkaar nog regelmatig en naast alle info die we bij de komst van de pup hebben gehad, kunnen we met alle vragen bij haar terecht. Dat geeft eens te meer aan wat voor ons de meerwaarde is van dat persoonlijke contact.

Bumper, zijn naam werd al in ’t nest door Eva bedacht, na goed overleg hebben wij die overgenomen en nog iedere dag zeggen wij tegen elkaar, ja inderdaad; Bumper it is!